Şerhu’l-Menâr, 13. yüzyılda yaşamış olan İbn-i Melek tarafından yazılmış önemli bir kelâm ve usûl-i fıkıh şerhidir. Eser, Osmanlı medreselerinde uzun süre ders kitabı olarak okutulan Ebü’l-Berekât en-Nesefî’nin “Menârü’l-Envâr” adlı usûl-i fıkıh metninin açıklamasıdır. İbn-i Melek, bu şerhinde hem kelâmî hem de fıkhî meseleleri detaylı bir şekilde ele alarak derinlikli yorumlar sunmuştur. Eserde, akıl-vahiy ilişkisi, ictihad, kıyas ve istihsan gibi usûl konuları açıklıkla işlenir. Şerhu’l-Menâr, mantıksal düzeni ve açık üslubuyla İslam hukuk metodolojisi alanında klasik bir kaynak hâline gelmiştir. Özellikle Hanefî fıkıh geleneğinde etkili olmuş bir eserdir.