Abdurrahîm Mar’aşî’nin kaleme aldığı Şerh-i Hülâsatü’l-Hisâb, Bahâuddîn Âmilî’nin klasik bir hesap eseri olan Hulâsatü’l-Hisâbına yazılmış en kapsamlı şerhlerden biridir. Bu eser, hesâb-i hindî, mesâha ve cebir gibi alanlarda Osmanlı dönemi matematik bilgisinin orta seviyede bir dökümünü sunar. Maraşî, eserde sayısal örneklerle açıklamalara yer vererek konuları derinlemesine işlemekte, özellikle hesâb-i hindî ile hesâb-i hevâî’yi teorik olarak birbirinden ayırmakta ısrarcıdır. Eseri, dönemin ileri seviyede matematik eğitimi veren medreselerinde ders kitabı olarak okutulmuş ve kırka yakın yazma nüshasıyla yaygınlık kazanmıştır. Sâlih Zekî de Âsâr-ı Bâkiye adlı eserinde bu şerhi ana kaynak olarak kullanmıştır.